A oto Polska właśnie…
12 listopada bieżącego roku pierwsza lekcja (niezależnie czy była to biologia, język polski, czy jakiś inny przedmiot) stała się lekcją patriotyzmu, dzięki apelowi przygotowanemu z okazji rocznicy Odzyskania Niepodległości. To ciekawe widowisko historyczno- patriotyczne rozpoczęło się przed budynkiem szkoły od wprowadzenia sztandaru oraz wciągnięcia polskiej flagi na maszt przy akompaniamencie wspólnego śpiewu hymnu państwowego. Po ceremoniale otwarcia uroczystości za sztandarem udaliśmy się na salę gimnastyczną, gdzie wzięliśmy udział we wspomnianym uroczystym apelu niepodległościowym.
Treść apelu została osnuta wokół przełomowych wydarzeń z historii Polski. Wspomniane zatem zostały daty i okoliczności, w których nasza ojczyzna traciła wolność, aby na nowo ją odzyskać, co zawsze było okupione wieloma wyrzeczeniami ze strony Polaków i pociągało za sobą konieczność walki, przelewu krwi oraz złożenia najwyższej ofiary- ofiary z życia.
Naszą niezwykłą podróż poprzez historię rozpoczęliśmy w roku 1795, kiedy Polska utraciła niepodległość na długi okres 123 lat. Okres ten jednak to czas, w którym Polacy nie dali się wynarodowić i niejednokrotnie podejmowali walkę z zaborcami. Wystarczy wspomnieć Legiony Dąbrowskiego, udział Polaków w kampanii napoleońskiej, powstanie listopadowe czy styczniowe.
Kiedy wybuchła I wojna światowa, w Polakach na nowo odżyła nadzieja na odzyskanie upragnionej wolności. Do walki między sobą stanęli przecież zaborcy, więc 11 listopada 1918 roku wszyscy mieszkańcy „kraju nad Wisłą” mogli cieszyć się odzyskaniem upragnionej wolności, wolności, o utrzymanie której trzeba było walczyć jeszcze przez okres trzech następnych lat. Wymieniona wyżej pamiętna data przeszła natomiast do historii jako Święto Odzyskania Niepodległości.
Okres radości z posiadania niepodległości trwał jednak krótko, bo we wrześniu 1939 roku nasza ojczyzna znowu została zniewolona przez Rzeszę Niemiecką oraz Związek Radziecki. Następne 6 lat to czas największego w dziejach świata konfliktu- II wojny światowej. Kiedy 8 maja 1945 roku wojna ta się zakończyła, radość naszych rodaków mogła być tylko połowiczna. Ten straszny okres wprawdzie się skończył , ale nasz kraj został uzależniony od Związku Radzieckiego aż do 4 czerwca 1989 r.
Zanim ponownie mogliśmy się cieszyć z posiadania wolności, która trwa do dzisiaj, musieliśmy przeżyć wydarzenia z października 1956 r., marca 1968 r., grudnia 1970 r., sierpnia 1980 r. oraz tragiczny czas stanu wojennego (13 grudnia 1981 r.- 22 lipca 1983 r.).
Podczas apelu mogliśmy sobie przypomnieć, że wśród wielkich Polaków, którzy przyczynili się do tego ponownego odzyskania przez nasz kraj wolności, znaleźli się: kardynał Stefan Wyszyński, papież Jan Paweł II, Lech Wałęsa oraz ksiądz Jerzy Popiełuszko.
Apel niepodległościowy (pod okiem państwa: Marzeny Ząber, Beaty Koziak, Agnieszki Kumorek oraz Sławomira Siedlarza) został przygotowany przez harcerzy, solistów, zespół wokalno- instrumentalny oraz innych uczniów, którzy recytowali poezję patriotyczną. Uroczystość prowadzili przewodniczący Samorządu Uczniowskiego: Gabriela Górka i Szymon Kmak.
Wszystkim zebranym, którzy z uwagą słuchali przekazywanych treści, podobały się nie tylko piękne pieśni i wiersze patriotyczne, ale także wymowna dekoracja oraz „elementy” audiowizualne stanowiące tło przedstawienia (fragmenty starych kronik filmowych, przemówienia papieża, plansze przedstawiające symbole narodowe lub ilustrujące fragmenty naszej historii ojczystej). Całość- połączona z (równie wymownym) przemówieniem końcowym pana Dyrektora- stanowiła niezwykłe przedstawienie, które śmiało można nazwać swego rodzaju „ucztą patriotyczną”, w której my- Polacy- mogliśmy uczestniczyć.
